'Ενα παλιό καρεκλάκι πολύ συχνά είναι ανεπιθύμητο. Το χρώμα του έχει ξεθωριάσει, το κάθισμά του έχει ξεφτίσει, ενώ έχει ενσωματωθεί στο χώρο σε τέτοιο βαθμό που περνάει απαρατήρητο.
Όμως πως μπορείς να ξεφορτωθείς έτσι απλά ένα καρεκλάκι που σε στήριξε τόσα χρόνια; που άκουσε τόσα κλάματα και γέλια, είδε τόσες χαρές και λύπες, ξέρει τη ζωή σου ολόκληρη;
Ήταν η παρηγοριά που συνόδευε τη μοναξιά σου στον ελληνικό καφέ της Κυριακής, ο ακροατής των συλλαβιστών ανησυχιών που έμπλεκαν στο μυαλό σου όταν τελείωνες ένα βιβλίο, ο ακούραστος και υπομονοτικός αποδέκτης της βαρυθυμίας σου.
Όχι, αυτό το καρεκλάκι δεν το πετάς έτσι απλά. Γιατί είναι μέλος του σπιτιού σου και του εαυτού σου.
Καιρός λοιπόν να το περιποιηθείς όπως του αξίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου