Είχε κάτι το ασυνήθιστο στην όψη του και στην φτιαξιά του. Μια ανεξαρτησία που γεννούσε την επιθυμία της κατάκτησης σε κάθε τυχαία συνάντηση. Είχε δημιουργηθεί για να υπάρχει αυτόβουλα, χωρίς όρους και συμβιβασμούς. Να κυκλοφορεί και να επιβάλλει το είναι του, χωρίς να παραβιάζει καμία ελευθερία, χωρίς να σκοπεύει σε καμία ανατροπή, δίχως να νοιάζεται για την αποδοχή των γύρω. Αυτή ήταν και η ανυπέρβλητη γοητεία του.
Η συνύπαρξη μαζί του δυνατή υπό ένα όρο- άγραφο και αυτονόητο κανόνα σε όποιον την επιχειρούσε: ο σεβασμός στη μοναδικότητά του. Καμία κίνηση αλλαγής, έστω και υποψία κριτικής μπορούσε να συγχρωτισθεί με την αναπάντεχη και πολλές φορές παράδοξη φύση του, ήταν αυτό που έβλεπες και ήταν απολύτως απαραίτητο να το δεχθείς ως έχει.
Κι αν σ' αρέσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου