Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

Pull over

Πουλόβερ πλεγμένο από μεταποιημένο νήμα, ξηλώνοντας, χωρίζοντας και ενώνοντας το με κόμπους . 

Πουλόβερ από μεταποιημένο νήμα


 Όταν όλα σου φαίνονται δύσκολα στο δρόμο της ζωής, 
όταν νιώθεις ότι δεν μπορείς να προχωρήσεις άλλο
 και το κορμί, το μυαλό και η ψυχή σου
 σε βαραίνουν από την κούραση και τις καταπονήσεις,
 τότε κάνε αυτό: 
Σήκωσε τα χέρια ψηλά, 
τραβήξου στην άκρη του δρόμου σου και πες
 "δεν μπορώ". 
Πιες ένα ζεστό τσάι, 
κοιμήσου, 
διάβασε, 
άκου τη μουσική σου.
 Πλέξε ένα πουλόβερ, ξηλώνοντας ένα παλιό, 
χωρίζοντας τα νήματα στα δύο, 
ενώνοντας άκρες, 
κόβοντας κλωστούλες και δένοντας κόμπους. 
Οι άλλοι δεν θα καταλαβαίνουν τι κάνεις, 
θα σε προσπερνούν τρέχοντας και απορώντας, 
πολλές φορές περιφρονώντας και υποτιμώντας σε. 
Δεν έχει σημασία. 
Εσύ μόνο θα ξέρεις πόσο σημαντικό είναι αυτό που (δεν) κάνεις.

Αφιερωμένο στον άλλο μου, αεικίνητο εαυτό. 
Εύχομαι κάποτε να με νιώσει. 

Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2014

Πλαστικό μπουκάλι: διαχρονική αξία

Καιρό είχα να πιάσω στα χέρια μου πλαστικό μπουκάλι και το πεθύμησα. Χτες λοιπόν του αφιέρωσα αρκετό από το χρόνο μου και άφησα την έμπνευση να με οδηγήσει.

Γλαστράκι από πλαστικό μπουκάλι


Ενυδρείο- ρεσώ 


Σκουλαρίκι που έχει μέσα κοχύλι

Σκουλαρίκια που έχουν μέσα βότσαλα

Σκουλαρίκια με κοχύλια και βότσαλα



Μην το πετάτε λοιπόν, κάτι θα βρείτε να το κάνετε!

Πέμπτη 7 Αυγούστου 2014

Το παντελόνι το στενό

Τι κάνουμε αν έχουμε παχύνει τόσο 
ώστε όχι μόνο να μας πιέζει το κουμπί στην κοιλιά, 
αλλά να μην έχουμε καν τη χαρά να το νιώσουμε αυτό, 
αφού το μπατζάκι μπαίνει μόνο ως το γόνατο?
α. Δίαιτα
β. Αγοράζουμε καινούριο παντελόνι και χαρίζουμε το παλιό, αλλά ωραίο
γ. Αν υποθέσουμε ότι α και β δεν παίζει, 
παίρνουμε ένα (πιο) παλιό παντελόνι, 
κόβουμε δύο ωραίες φάσες, 
ανοίγουμε τις πλαϊνές ραφές από το παλιό (αλλά ωραίο)
και κόψε- ράψε 
κάνουμε ένα καινούριο παντελόνι στα μέτρα μας. 
Άλλωστε οι πλαϊνές φάσες είναι hot.



Τρίτη 5 Αυγούστου 2014

1+1=1


Ένα παλιό φόρεμα + μία παλιά φούστα + μερικές πούλιες= μία καινούρια φούστα.  
Απλά μαθηματικά.







Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

Η παλιά κρεμάστρα


Μια παλιά κλασσικού ύφους κρεμάστρα ανανεώνεται με χρώμα και βερνίκι, σε στυλ αγαπημένου shabby chic.






Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014

Τα σκουλαρίκια της ράφτρας (συνέχεια)

Σύρμα σκληρό (υδραυλικού), κουμπάκια, παξιμάδια, πούλιες, κίσσηρις.

Κουμπάκια με στρας, παραμάνες.

Παραμάνες, κουμπάκια, πούλιες, χάντρες. 

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2014

Τα σκουλαρίκια της ράφτρας


Η ράφτρα η σωστή
κουβαλάει πάντα μαζί τα σύνεργά της
Κουμπάκια, παραμάνες, σούστες και λίγη κορδέλα.
Έτσι είναι.

Δευτέρα 7 Ιουλίου 2014

Καλοκαιρινός καναπές


Μια φορά κι ένα καιρό είχα ένα καναπέ παλιό
 που αποφάσισα να τον "ντύσω" για να γίνει δροσερός. 
Ρώτησα δεξιά αριστερά, να φτιάξω καλύμματα σταθερά, 
να μην φεύγουν με το που ακουμπάς να ισιώσεις το κορμάκι σου
- τελείως ενημερωτικά, αν δω ριχτάρι στραβά ριγμένο και ξέστρωτο παθαίνω ψυχικό τραλαλά- 
και "τα λεφτά ήταν πολλά". 
Κάλλιο να αγόραζα καινούριο καναπέ κι αυτός μόνο ικεα. 
Έτσι, επειδή ούτε ύφασμα ήθελα να αγοράσω, αποφάσισα να αυτοσχεδιάσω: 
με ένα πάμφθηνο ριχτάρι ικεα (νάτο πάλι) και κάτι παλιά μαύρα υφάσματα, 
έντυσα χωριστά μπράτσα, μαξιλάρια και κάθισμα, 
με μια παιχνιδιάρικη διχρωμία που πολύ ταιριάζει με την καλοκαιρινή μας διάθεση. 
Τώρα μπορούμε να ευχαριστιόμαστε τις καλοκαιρινές μας ξάπλες, 
έχοντας το κεφάλι μας ήσυχο 
και την τσέπη μας γεμάτη (που λέει ο λόγος).





Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014

Η μηχανούλα μου

Πριν από κανα δυο χρόνια μου χάρισαν μια ραπτομηχανή. Παρατημένη στα αζήτητα ενός υπογείου για πάνω από 10 χρόνια, έφτασε στα χέρια μου με τη συνηθισμένη επωδό: " Πάρτην εσύ, κάτι θα την κάνεις".

Μάρκα Hillmann, με μέτριες δυνατότητες, βαρύ κι ασήκωτο σκαρί. Ψύχρα μεταξύ μας, παγωμάρα, με έβλεπε με μισό μάτι και της αντιγύριζα το υποτιμητικό βλέμμα με τη μεγαλύτερη απαξίωση που μπορούσα να διαθέσω. Αφού την περιεργάστηκα καχύποπτα και εξονυχιστικά, αποφάνθηκα ότι "αυτό που χρειάζεται αρχικά είναι ένα καλό σέρβις και βλέπουμε".

Ήρθε ο κυρ Βαγγέλης στο σπίτι, με το βαλιτσάκι του σαν το γιατρό, μάστορας περιοπής και παλαιάς κοπής, την άνοιξε, την καθάρισε, τη λάδωσε, κάτι της είπε, κάτι του είπε, τα βρήκανε φαίνεται, μου έκανε και μια μεγάλη ζωγραφιά σε ένα ριγωτό φύλλο χαρτί. Πως θα περνάω την κλωστή, ποιο εξάρτημα είναι για κουμπότρυπα, ποιο γαζί είναι για μακό, μου είπε να τη χαίρομαι και καλορίζικη και αποχώρησε μεγαλοπρεπώς με το βαλιτσάκι του παραμάσχαλα.

Από εκείνη την αποφράδα μέρα ξεκίνησε ένας αγώνας αναμέτρησης. Ή αυτή ή εγώ, δεν υπήρχε χώρος και για τις δυο μας. Εγώ περνούσα την κλωστή, αυτή την έκοβε, εγώ τύλιγα τη μασουρίστρα, αυτή την έφτυνε, εγώ τέντωνα το πανί αυτή το ζάρωνε. Την πήρα με το καλό, τίποτα. Της έβαζα τις φωνές, μέχρι την πιτσαρία ακουγόμουν, στο δεύτερο μένουμε, τίποτα.  

Με τον καιρό κουτσά στραβά συνέχιζα να κάνω τις ραφές μου, πότε στραβές πότε ίσιες, μουρμουρίζοντας πάντα " που θα πάει, θα πάρω άλλη και θα σε στείλω από κει που'ρθες".

Ώσπου ένα πρωί, κάθομαι να ράψω και ακούω ένα μουγκρητό. Ξαναπατάω και η ρόδα στον αέρα να μαρσάρει ανελέητα. " Ήρθε η ώρα" είπα μέσα μου γεμάτη ελπίδα και πόνο τσέπης.  Ξεκίνησα να κάνω έρευνα αγοράς. Τι μάρκα να πάρω? Μέγεθος? να κάνει 15 ή 235 γαζιά? Να κάνει κέντημα ή όχι? Με το κεφάλι γεμάτο απ' αυτά τα συγκλονιστικά ερωτήματα, επισκέφτηκα το πρώτο μαγαζί. Αντικρύζοντας την υποψήφια "αγάπη" ήρθα στα συγκαλά μου. Τόσο πλαστικό, ούτε στην πλαστικοφλέξ. Μέχρι και η μασουρίστρα πλαστική, ανοίγω μέσα, πλαστικά όλα και ελαφριά σαν φτερό, πώς θα γαζώσω τσόχα, τζιν, καραβόπανο? θα πάρει δρόμο και θα φύγει η μηχανή και μετά ποιος την βρίσκει.

Γυρνώντας στο σπίτι, κοίταξα για πρώτη φορά με συμπόνια τη μηχανή μου. Ήταν η πρώτη φορά που την ένιωθα δική μου. "Κοίτα εδώ στιβαρότητα, μέταλλο, μοτέρ, μα που θα βρω τέτοια μηχανή?" Αυτό ήταν, η απόφαση ελήφθη, θα τη δώσω για φτιάξιμο. Και ξέρετε τι έλειπε? μια βίδα. 
Γιατί τα λέω όλα αυτά? μα για να πω ότι αυτό που χρειαζόμαστε ήδη το έχουμε, αλλά δεν το ξέρουμε. Και μάλιστα μας έχει χαριστεί.  

Χρειάζεται μόνο "μια βίδα" να φύγει από τη θέση της για να το εκτιμήσουμε.

Η μηχανούλα μου

Τα ράβει όλα

Να παίρνει σειρά κι αυτή η αρχαία

Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014

Κόκκινη ρίγα



Μια μέρα έπεσε στα χέρια μου μια ριγέ φούστα,
απ' αυτές τις παλιές, φαρδιές με το λάστιχο στη μέση. 
Με 65% cotton, 35% polyester prodotto importato, 
ε δεν την πετάς, κάτι ξέρουν οι Ιταλοί, 
μια όαση στο σημερινό 5% βαμβάκι, 95% συνθετικό. 
Το ριγέ ήταν περσινή τάση, αλλά δεν μας νοιάζει καθόλου. 
Άλλωστε, ως γνωστό, η ρίγα στην κατάλληλη φορά της,
 προσθέτει σε ύψος και κόβει σε πλάτος. Έτσι θα την αφήσουμε?


Συνδυασμένη με ένα cropped t- shirt ακολουθεί το αθλητικό trend του φετινού καλοκαιριού.

Η ρίγα τοποθετήθηκε κάθετα για να εκμεταλλευτούμε τα αδυνατιστικά οφέλη της. Το απαιτούμενο φάρδος μας το έδωσε ένα παλιό t-shirt, με δύο τριγωνικές φάσεις στις δύο πλαϊνές ραφές

Οι πλαϊνές προσθήκες.


Παρασκευή 23 Μαΐου 2014

DIY cropped top

Και ενώ όλη η αγορά έχει γεμίσει από κομμένα μπλουζάκια, 
τα λεγόμενα cropped tops, 
μήπως να το ξανασκεφτείτε 
και να μην πετάξετε εκείνο το αρχαίο, τεράστιο t- shirt,
 που τόσα χρόνια καταχωνιάζετε και ποτέ δεν φοράτε?
 ήρθε η ώρα να το μετατρέψετε σε ένα θηλυκό, μοδάτο ρούχο,
 χωρίς να ξοδέψετε δεκάρα τσακιστή
 και μόνο με ένα καλό κοφτερό ψαλίδι. 
Δείτε εδώ πως:


Βρείτε το πιο άχρηστο, φαρδύ, άχαρο και παλιό μπλουζάκι και ένα καλό κοφτερό ψαλίδι.

Μετρήστε 2 εκ. από την αρχή του λάστιχου στο λαιμό.

Και 2εκ. από την άλλη πλευρά. Πάντα από την μπροστινή πλευρά της μπλούζας.

Κόβουμε στο όριο ραφής, μέχρι τα 2 εκ. Ξεκινάμε από το μπροστινό τμήμα.

Κόβουμε κατευθύνοντας το ψαλίδι μας προς την άκρη του λάστιχου, με μια μικρή κλίση. Αν μεγαλώσουμε την κλίση θα γίνει πιο φαρδύς ο λαιμός. Προσοχή λοιπόν γιατί το μακό κομμένο έχει την τάση να ξεχειλώνει!




Αυτό πρέπει να είναι το αποτέλεσμα για το μπροστινό τμήμα.

Ξεκινάμε να κόβουμε από τα 2 εκ. για το πίσω μέρος, αλλά με πιο μικρή κλίση του ψαλιδιού.

Ολοκληρώνοντας το λαιμό έχουμε αυτό το αποτέλεσμα.

Τεντώνουμε καλά το μακό για να αποκτήσει τη φυσική του κλίση.

Κόβουμε το μανίκι σε αυτό το ύψος. Αυτό βέβαια θα εξαρτηθεί και από το μήκος του μανικιού. Μπορείτε να αρχίσετε έτσι και αν δεν σας ικανοποιεί να το πάρετε λίγο ακόμα.

Χρησιμοποιώντας το κομμάτι που κόψαμε ως μέτρο, κόβουμε και το άλλο μανίκι (για να γίνουν ίδια).

Μετράμε με τη μεζούρα και σημειώνουμε με καρφίτσες το ύψος που θέλουμε να κοπεί από κάτω. Υπολογίστε ότι θα κοντύνει κι άλλο μετά το κόψιμο γιατί το μακό ρολάρει.