Μια φορά κι ένα καιρό είχα ένα καναπέ παλιό
που αποφάσισα να τον "ντύσω" για να γίνει δροσερός.
Ρώτησα δεξιά αριστερά, να φτιάξω καλύμματα σταθερά,
να μην φεύγουν με το που ακουμπάς να ισιώσεις το κορμάκι σου
- τελείως ενημερωτικά, αν δω ριχτάρι στραβά ριγμένο και ξέστρωτο παθαίνω ψυχικό τραλαλά-
και "τα λεφτά ήταν πολλά".
Κάλλιο να αγόραζα καινούριο καναπέ κι αυτός μόνο ικεα.
Έτσι, επειδή ούτε ύφασμα ήθελα να αγοράσω, αποφάσισα να αυτοσχεδιάσω:
με ένα πάμφθηνο ριχτάρι ικεα (νάτο πάλι) και κάτι παλιά μαύρα υφάσματα,
έντυσα χωριστά μπράτσα, μαξιλάρια και κάθισμα,
με μια παιχνιδιάρικη διχρωμία που πολύ ταιριάζει με την καλοκαιρινή μας διάθεση.
Τώρα μπορούμε να ευχαριστιόμαστε τις καλοκαιρινές μας ξάπλες,
έχοντας το κεφάλι μας ήσυχο
και την τσέπη μας γεμάτη (που λέει ο λόγος).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου