Τώρα που άρχισα να καταλαβαίνω τη ζωή, μερικές φορές σκέφτομαι.
Σκέφτομαι ποιος είναι ο δρόμος μου. Από που ξεκίνησα και που βρίσκομαι.
Ξεκινώντας από την αρχή,
ανακαλώ στη μνήμη μου ιστορίες από τα παιδικά μου χρόνια,
αναμνήσεις ευχάριστες και δυσάρεστες,
περιστατικά, λόγια, σκέψεις.
Οι γονείς μου,
τα αδέρφια μου,
η αγάπη μας,
η ανταλλαγή σκέψεων,
συναισθημάτων,
αντιθέσεων, συνυπάρξεων.
Η κοινή μας κληρονομιά.
Από τη μαμά μου κληρονόμησα τη μύτη, το πείσμα και τα κουζινικά της.
Αυτά τα τελευταία, μου φάνηκαν πολύ ωραία για να τα έχω κλεισμένα σε ένα ντουλάπι.
Έτσι αποφάσισα να τα κρεμάσω στον τοίχο της κουζίνας, μαζί με κάποια δικά μου καινούρια.
Κάθε πρωί που ξυπνάω κοιτάζω τον τοίχο τον δικό μου. Τον τοίχο που συγκεντρώνει το παρελθόν και το παρόν μου.
Την αλουμινένια φόρμα για κέικ, που κάθε Σάββατο έψηνε το βανίλια- σοκολάτα κέικ που ετοιμάζαμε μαζί.
Το αλουμινένιο στραγγιστήρι, που κάθε Πέμπτη σούρωνε τα μακαρόνια που τρώγαμε για μεσημεριανό.
Τη σίτα, που κοσκινίζαμε το αλεύρι για τα τσουρέκια που ετοιμάζαμε το Πάσχα.
Το μεταλλικό εργαλειάκι, που έβγαζε τα κουκούτσια από τα κεράσια
για να ετοιμάσουμε κάθε άνοιξη το γλυκό της χρονιάς
και τα χέρια μας γίνονταν κόκκινα.
Το αγαπημένο κόκκινο χωνί ,
που έβγαζε το λάδι από τον τενεκέ στο λευκό ρόι με τις ζωγραφισμένες, από τη μαμά μου, ελιές.
Τα εξαρτήματα του άσπρου "μίξερ χειρός" moulinex.
Όσο χτυπούσα με αυτό τη μαρέγκα και περίμενα να περάσει το δεκάλεπτο για να σφίξει,
σύμφωνα με τις άνωθεν οδηγίες,
ονειρευόμουν τις κούκλες μου και πως θα τις ντύσω.
Το κουπ πατ για τα κουλουράκια,
ο διαχωριστής αυγών που ποτέ δεν μπορούσα να χρησιμοποιήσω σωστά....
Όλα αυτά μαζί με πράγματα που έφτιαξα ή αγόρασα, μια έμπνευση της στιγμής, μια ανάγκη,
μια ξαφνική χαρά στην όψη ενός νέου αντικειμένου,
πυξίδες στο χάρτη της ζωής μου.
Όλα μαζί εκεί, στον τοίχο μου, να μου κρατάνε συντροφιά,
να με παρηγορούν, να μου θυμίζουν, να με εμπνέουν.
Ας μην πετάμε τα παλιά πράγματα.
Είναι μέρος της ζωής μας
και μπορούν να γίνουν το σημείο αναφοράς μας σε κάθε αλλαγή,
επιθυμητή ή όχι, εκούσια ή ακούσια, όμορφη ή άσχημη.
Γιατί στη ζωή μας έχουμε ανάγκη από στηρίγματα. Ανθρώπους και άλλα....
 |
| Η Catrine Deneuve σε δίλημμα: δεν ξέρει τι να πρωτοφάει. Αυτοσχέδιο κολάζ με αποκόμματα περιοδικών, πάνω σε ένα παλιό πιάτο. |
