Plastic bottle: the revenge

Πριν, η ζωή του ήταν μία βιοπάλη. Η σκληρότητα, η αφάνεια και η ταλαιπωρία καθημερινοί του σύντροφοι. Μέχρι που ήρθε η πρώτη αναγνώριση πριν ένα χρόνο περίπου. Φωτογραφήσεις, συνεντεύξεις, διηγήματα, ε δεν θέλει και πολύ να αναθαρρέψεις, να ξεχάσεις τα παλιά, να αρχίσει σιγά σιγά να φυσάει άλλος αέρας στα μυαλά σου... Αλίμονο όμως, ο δρόμος προς τη δημιουργία και την αθανασία δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Ήρθαν οι πρώτες και οι δεύτερες απογοητεύσεις, οι απορρίψεις, οι χλευασμοί. Ένας κόσμος των "δυνατών" όπως ο δικός μας δεν θα άφηνε ποτέ έτσι εύκολα να αναδειχθεί η εύκολη ομορφιά, η ανέξοδη χάρη, η απλή παρουσία. Όμως δεν είναι ώρα για ηττοπάθειες. Η απάντηση στη δυσκολία είναι η προσπάθεια, στην απόρριψη η επιμονή, στον πόλεμο το θάρρος. Έτσι σκέφτηκε και πήρε την απόφαση. Θα συνέχιζε. Κι ας έχανε. Ίσιωσε το διαφανές, ταλαιπωρημένο κορμί του, φόρεσε στραβά το γαλάζιο του καπάκι και πέταξε κατρακυλώντας στο βάθος του δρόμου.

Ψηφοφορίας συνέχεια

1. 2. 3.

Δυστυχώς ο δαίμων του blogging χτύπησε και τη δική μου πόρτα και η ψηφοφορία που είχε ξεκινήσει ("Εσείς χρησιμοποιείτε ανακυκλωμένα αντικείμενα?")σταμάτησε άδοξα (τεχνικό το πρόβλημα, τα παράπονα στην Google). Να ευχαριστήσω και να ζητήσω ταπεινά συγγνώμη από όσους ψήφισαν (η ψήφος τους θα προσμετρηθεί στο τελικό αποτέλεσμα). Επίσης να ενημερώσω ότι θα υπάρξει συνέχεια της ψηφοφορίας με νέα μορφή. Όποιος επιθυμεί να συμμετάσχει δεν έχει παρά να αφήσει σχόλιο στο τέλος ως προς το ποιο από τα 3 cartoon προτιμά. Καλή ψήφο και με τη νίκη!

Bliax

"Και που λες ήρθε στο γάμο και κρατούσε μία τσάντα, από αυτές τις καινούριες που φτιάχνονται από ανακυκλωμένο χαρτί. Μπλιάξ δηλαδή!". " Μα δεν μπορείς αυτά τα σκουλαρίκια να τα βάψεις λίγo? να μην φαίνεται ότι το υλικό είναι πλαστικό μπουκάλι...". " Ξέρεις, η Ελληνίδα θέλει να βάλει τη φίρμα της, δεν φοράει ανακυκλωμένα, ούτε second-hand". Ξέρω, πως δεν ξέρω. Ξέρω επίσης ότι ο Έλληνας είναι διατεθειμένος να κάνει το σ---ό του παξιμάδι, αρκεί να καμαρώσει την κόρη του νυφούλα με όλες τις "τιμές" (άυλες και υλικές), να αγοράσει το αυτοκίνητο που πάντα ονειρευόταν, να χτίσει το σπίτι στα προάστια, να μην λείψει τίποτα στο μονάκριβό του, "να μην στερηθεί όπως εμείς". Ξέρω ότι τα αποτελέσματα της ευμάρειας και της χαλάρωσης των προηγούμενων δεκαετιών συνεχίζουν και δίνουν δυναμικά το παρόν, παρά τη γενική κολοτούμπα που όλοι αξιωθήκαμε να ζήσουμε. Η μεγαλομανία,η πλεονεξία, η απαξίωση της απλότητας και της επανάχρησης είναι εδώ. Και αφού " ο πολιτισμός ενός λαού φαίνεται στα σκουπίδια του", ας κάνουμε μια βόλτα στη γειτονιά μας. Όταν πέσουμε πάνω στα αμάζευτα αηδιαστικά σκουπίδια μας, θα διαπιστώσουμε το μέγεθος του ανυπέρβλητου ελληνικού πολιτισμού μας.

Ο μαγικός καθρέφτης

Όταν πιστεύουμε ότι έχουμε απόλυτο δίκιο απέναντι σε κάποιον και δεν σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας, καλό είναι να θυμηθούμε ότι η μύγα έχει φτερά και κάθεται σε όποιο σπαθί θέλει. Όταν είμαστε σίγουροι ότι αυτό που βλέπουμε είναι άσχημο, ας κοιτάξουμε τα μούτρα μας στον καθρέφτη και μετά ας ξαναδούμε αυτό (-ή, -όν) που προσβάλλει την αισθητική μας. Έτσι κι αλλιώς δεν έχει σημασία τι πιστεύουμε εμείς, κάποιος άλλος θα ξετρελλαθεί με αυτό που εμείς απορρίψαμε. Όταν νιώθουμε ότι στους ώμους μας σηκώνουμε όλο το βάρος του κόσμου, δεν είναι τίποτα σπουδαίο. Ξεκαβαλάμε και πάμε μια βολτίτσα. Όταν νιώθουμε υπεύθυνοι για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας και προσπαθούμε να τα διορθώσουμε, ξεκαβαλάμε επίσης και πάμε για καφέ. Ο μαγικός καθρέφτης του νου και της καρδιάς έχει μία εξαιρετικά φανταστική ιδιότητα που ούτε στα παραμύθια τη λένε: μετατρέπει τα πάντα στο αντίθετό τους και ισορροπεί τη στιγμή, τη μέρα, τη ζωή. Κοινώς μας φέρνει στα ίσα μας. Αρκεί να τον διατηρούμε καθαρό και να τον γυαλίζουμε πότε πότε. Όχι υπερβολές με τριψίματα και χημικά, ένα ξεσκονισματάκι, να μην πιάνει αράχνες.