Πριν, η ζωή του ήταν μία βιοπάλη. Η σκληρότητα, η αφάνεια και η ταλαιπωρία καθημερινοί του σύντροφοι.
Μέχρι που ήρθε η πρώτη αναγνώριση πριν ένα χρόνο περίπου. Φωτογραφήσεις, συνεντεύξεις, διηγήματα, ε δεν θέλει και πολύ να αναθαρρέψεις, να ξεχάσεις τα παλιά, να αρχίσει σιγά σιγά να φυσάει άλλος αέρας στα μυαλά σου...
Αλίμονο όμως, ο δρόμος προς τη δημιουργία και την αθανασία δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Ήρθαν οι πρώτες και οι δεύτερες απογοητεύσεις, οι απορρίψεις, οι χλευασμοί.
Ένας κόσμος των "δυνατών" όπως ο δικός μας δεν θα άφηνε ποτέ έτσι εύκολα να αναδειχθεί η εύκολη ομορφιά, η ανέξοδη χάρη, η απλή παρουσία.
Όμως δεν είναι ώρα για ηττοπάθειες. Η απάντηση στη δυσκολία είναι η προσπάθεια, στην απόρριψη η επιμονή, στον πόλεμο το θάρρος.
Έτσι σκέφτηκε και πήρε την απόφαση. Θα συνέχιζε. Κι ας έχανε.
Ίσιωσε το διαφανές, ταλαιπωρημένο κορμί του, φόρεσε στραβά το γαλάζιο του καπάκι και πέταξε κατρακυλώντας στο βάθος του δρόμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου