Όταν πιστεύουμε ότι έχουμε απόλυτο δίκιο απέναντι σε κάποιον και δεν σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας, καλό είναι να θυμηθούμε ότι η μύγα έχει φτερά και κάθεται σε όποιο σπαθί θέλει.
Όταν είμαστε σίγουροι ότι αυτό που βλέπουμε είναι άσχημο, ας κοιτάξουμε τα μούτρα μας στον καθρέφτη και μετά ας ξαναδούμε αυτό (-ή, -όν) που προσβάλλει την αισθητική μας. Έτσι κι αλλιώς δεν έχει σημασία τι πιστεύουμε εμείς, κάποιος άλλος θα ξετρελλαθεί με αυτό που εμείς απορρίψαμε.
Όταν νιώθουμε ότι στους ώμους μας σηκώνουμε όλο το βάρος του κόσμου, δεν είναι τίποτα σπουδαίο. Ξεκαβαλάμε και πάμε μια βολτίτσα.
Όταν νιώθουμε υπεύθυνοι για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας και προσπαθούμε να τα διορθώσουμε, ξεκαβαλάμε επίσης και πάμε για καφέ.
Ο μαγικός καθρέφτης του νου και της καρδιάς έχει μία εξαιρετικά φανταστική ιδιότητα που ούτε στα παραμύθια τη λένε: μετατρέπει τα πάντα στο αντίθετό τους και ισορροπεί τη στιγμή, τη μέρα, τη ζωή. Κοινώς μας φέρνει στα ίσα μας. Αρκεί να τον διατηρούμε καθαρό και να τον γυαλίζουμε πότε πότε. Όχι υπερβολές με τριψίματα και χημικά, ένα ξεσκονισματάκι, να μην πιάνει αράχνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου