"Και που λες ήρθε στο γάμο και κρατούσε μία τσάντα, από αυτές τις καινούριες που φτιάχνονται από ανακυκλωμένο χαρτί. Μπλιάξ δηλαδή!". " Μα δεν μπορείς αυτά τα σκουλαρίκια να τα βάψεις λίγo? να μην φαίνεται ότι το υλικό είναι πλαστικό μπουκάλι...". " Ξέρεις, η Ελληνίδα θέλει να βάλει τη φίρμα της, δεν φοράει ανακυκλωμένα, ούτε second-hand". Ξέρω, πως δεν ξέρω. Ξέρω επίσης ότι ο Έλληνας είναι διατεθειμένος να κάνει το σ---ό του παξιμάδι, αρκεί να καμαρώσει την κόρη του νυφούλα με όλες τις "τιμές" (άυλες και υλικές), να αγοράσει το αυτοκίνητο που πάντα ονειρευόταν, να χτίσει το σπίτι στα προάστια, να μην λείψει τίποτα στο μονάκριβό του, "να μην στερηθεί όπως εμείς". Ξέρω ότι τα αποτελέσματα της ευμάρειας και της χαλάρωσης των προηγούμενων δεκαετιών συνεχίζουν και δίνουν δυναμικά το παρόν, παρά τη γενική κολοτούμπα που όλοι αξιωθήκαμε να ζήσουμε. Η μεγαλομανία,η πλεονεξία, η απαξίωση της απλότητας και της επανάχρησης είναι εδώ. Και αφού " ο πολιτισμός ενός λαού φαίνεται στα σκουπίδια του", ας κάνουμε μια βόλτα στη γειτονιά μας. Όταν πέσουμε πάνω στα αμάζευτα αηδιαστικά σκουπίδια μας, θα διαπιστώσουμε το μέγεθος του ανυπέρβλητου ελληνικού πολιτισμού μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου