Puck- man

Όλα άρχισαν μέσα σε μια στιγμή. Μια στιγμή που έμοιαζε αιώνας. Τώρα πια δεν είχε σημασία να περάσει καλά, το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να τρέξει να φτάσει στη γωνία. Του είχαν πει ότι εκεί βρισκόταν η σωτηρία του. Για ζωή.

Είναι, λέει, κλεισμένη μέσα σε ένα μαγικό χάπι, που αν το φας σε γεμίζει δύναμη, αντοχή και θάρρος.

Δεν του έμενε πολύς χρόνος ακόμα. Μερικά ατέλειωτα δευτερόλεπτα...

Οι αμείλικτοι εχθροί τον πλησίαζαν απειλητικά και γέμιζαν με τρόμο το μικρό και ταλαιπωρημένο σώμα του. Δεν είχε περιθώρια να ξεφύγει, αποφάσισε να τα παίξει όλα κορώνα- γράμματα.

Έβαλε όση δύναμη του είχε απομείνει και έστριψε στο επόμενο στενό. Από εδώ μπορούσε πια να δει καθαρά το στόχο του. Λίγο ακόμα, να προλάβει να κάνει αυτό που κάνει μια ζωή. Να καταπίνει. Τη «σωτηρία».

Βρισκόταν πια δύο μέτρα κοντά, το σώμα του κόντευε να τον εγκαταλείψει, οι ελπίδες του άρχισαν να χάνονται, το μυαλό του άρχισε να μπαίνει στον κόσμο των παραισθήσεων, φέρνοντάς του εικόνες από την παλιά καλή εποχή της χαράς και της ανεμελιάς. «Ήρθε το τέλος» είπε και κοίταξε πίσω του.

Οι όροι όμως είχαν πια αντιστραφεί...